بیماری دو قطبی و طلاق به معنای دوره های خلق بسیار شاد که به شیدایی می رسد.
و دوره‌های افسردگی. البته در موارد نادر امکان دارد.
مبتلایان به اختلال دوقطبی فقط دوره شیدایی.
و بدون افسردگی را به سپری کردن بپردازند.
اختلال دوقطبی
این اختلال که دارای شیوع ۵ درصدی در جامعه می‌باشد .
در طول دوره شیدایی خود را با بالا بردن اعتماد به نفس، پرحرفی کردن.
کم شدن احتیاج به خواب، بیشتر شدن انرژی و ولخرجی کردن.
که به اختلال واضح در رویکرد شخصی و اجتماعی منجر می‌شود.
برعکس این حالت در زمان افسردگی بیماران دچار غمگین بودن.
بی حوصله شدن و خستگی، تحولات در خواب و اشتها و تفکرات مرگ .
و خودکشی خواهند شد. این اختلال در میان زن و مرد مساوی اتفاق می افتد.
و حدود آن در دهه سوم زندگی آغاز خواهد شد.
فاز شیدایی بیماری دوقطبی
خانواده باید این را بداند که در زمان فاز شیدایی نشانه های بیماری که به برخورد.
و تفکرات نامتعارف موجب خواهد شد می‌تواند با صدمه های فراوان و ماندگار همراه شود.
به صورت مثال ولخرج کردن که از نشانه‌های این فاز می باشد.
می تواند به هدر رفتن همه پس اندازهای چند ساله شخص شود .
و صدمه جبران‌ناپذیری را برای شخص به همراه داشته باشد.
معالجه بیماری دوقطبی
در صورت معالجه زود هنگام در حدود ۲ تا ۳ هفته معمولاً طول خواهد کشید.
که با معالجه دقیق و مطلوب داروی بیمار بهبودی مطلوبی را پیدا کند.
اگر در این مدت ۶۰ درصد مدیریت مطلوب نباشد امکان دارد .
قبل از بهتر شدن دچار همان عوارض ماندگار بشود.
به همین خاطر پیشنهاد می‌شود که اگر روان پزشک به بیمار .
و خانواده بستری شدن را توصیه می‌دهد خانواده این توصیه را قبول کند.
تا ضمن پیشگیری از عوارض این فاز بعد از خاطر موقعیت نامتعارف دوره شیدایی .
در ذهن همکاران موجب تخریب جایگاه بیمار نشود.
بستری کردن بیماران دوقطبی
اتفاق‌هایی که بعد از بستری و معالجه فاز شیدایی معمولاً رخ می‌دهد .
این می‌باشد که در عرض چند هفته فرد بهتر خواهد شد .
و حتی امکان دارد به خاطره هایی از تفکرات و اعمال فاز شیدایی را به همراه نداشته باشد.
در این موقعیت خانواده که معمولاً هنوز در شوک این تحول ناخوشایند می باشد .
امکان دارد وجود داشتن بیماری را منکر شوند.
و همه چیز را به مشکلات خانوادگی و شخصی ربط دهند.
خانواده‌ها در این موقعیت باید بدانند پر اهمیت ترین نقش را در بهبودی.
و بهتر شدن بیمار با کمک کردن به او در مصرف کردن منظم داروها دارا می باشند.
معالجه دوقطبی با ازدواج کردن
خانواده‌ها تصور می‌کنند که ازدواج کردن حلال تمام مشکل های بیماری روانی می‌باشند.
و مخصوصاً در رابطه با اختلال دوقطبی بیشتر از خانواده‌ها این را می شنویم.
این عقیده کاملاً نادرست می باشد و نه تنها ازدواج کردن بیماری را بهبود نمی‌بخشد .
حتی امکان دارد به عنوان یک تغییر موقعیت استرس زا و موجب افزایش پیدا کردن بیماری شود.
البته بیماران روانپزشکی مثل همه اشخاص می‌توانند به ازدواج کردن بپردازد.
ولی انسانی و عاقلانه می باشد که قبل از ازدواج آموزش های ضروری .
و کافی به همسر آینده شخص توسط روانپزشک داده شود .
آموزش برای بیماران دوقطبی
تا شخص با نگاه مثبت و صحیحی به احتمال افزایش پیدا کردن نشانه ها .
و احتیاج شخص مصرف کردن دارو درباره زندگی خود به تصمیم گرفتن بپردازد.
پیشنهاد تأکید شده این می باشد که خانواده خودشان اقدام کردن.
